Terugkerend thema: bomen
In de geschilderde landschappen en tekeningen van Myriam Weisz zijn bomen een regelmatig terugkerend thema. Zij vindt hierin een directe aanleiding voor ritmisch werk waarin lichtval en contrasten een belangrijke rol spelen. Met koele observaties van de natuur, lijkt zij hier op zoek naar de grammatica van het bos. Die vindt zij bijvoorbeeld in de horizontale en verticale lijnen van de bomen.
Lichtspel een belangrijke rol
In ander werk speelt het lichtspel in het woud een belangrijke rol. Maar realistisch-, impressief- of expressief geschilderd of niet, bij Myriam is niets wat het lijkt, want tussen de bomen doemen onverwachte elementen op. Zij lokken je het bos binnen en laten je zelf mijmeren over het verhaal achter de voorstelling.
In de bossen van Myriam kun je een onschuldig personage zijn maar ook een wolf, de jager maar ook het hert. Je kunt erin rennen of erin verdwijnen. Je blik wordt aangetrokken door vreemd licht of verliest iedere focus in het schemerduister. Haar schilderijen zijn gemaakt met olieverf of in een gemengde techniek, de verf is heel pasteus aangebracht of juist dun en gelaagd.
Ruimte voor eigen interpretatie
De wijze van schilderen en de geschilderde voorstelling laten veel ruimte voor eigen interpretatie. Of haar werk letterlijk moet worden genomen, metaforisch, lyrisch of abstract, dat bepaal je zelf. Daarmee bevatten de bossen van Myriam de voortdurende uitnodiging om ze zelf te betreden.
Ook in haar boomportretten vind je dezelfde soort gelaagdheid. De eenvoudige uitsnede van het motief en haar schilderwijzebrengen je letterlijk dicht op de bast van de boom en geven deze een eigen identiteit.
Bomen en bos weerspiegelen in stemming en in sfeer hoe het leven zelf door de kunstenaar wordt ervaren. Zij is hierin de verbindende factor. De schilderijen maken deel uit van haar geschilderd dagboek. Het werk is toegankelijk voor een ieder die zich herkent in haar caleidoscopische beleving van ‘het bos’.
